یک تحول بزرگ در درمان برخی از ناهنجار های فکی - صورتی استفاده از
مینی اسکرو Minscrew چیست؟
یک تحول بزرگ در درمان برخی از ناهنجار های فکی - صورتی استفاده از تکنیک جدید مینی اسکرو Minscrew می باشد. در گذشته درمان این قبیل ناهنجاریها با جراحی Orthognathic surgery انجام می گرفت ولی در حال حاضر با بکارگیری مینی اسکرو میتوان این ناهنجاری ها را بدون جراحی و فقط با ارتودنسی درمان کرد.
مزایای مینی اسکرو (Miniscrew):
متخصص ارتودنسی می تواند مینی اسکرو را به راحتی و تحت بی حسی موضعی در محل مورد نیاز قرار دهد.
مینی اسکرو از تیتانیوم ساخته شده که بدن به خوبی آن را میپذیرد.
معایب مینی اسکرو:
یکی از معایب مینی اسکرو لق شدن آن است. برای رفع این مشکل می توانیم محل و زاویه قرار دادن ان را تغییر دهیم و یا مینی اسکرو با قطر و طول مناسب انتخاب کنیم.
جنس و محل قرارگیری مینی اسکرو
جنس مینی اسکرو از تیتانیوم است و عرضی حدود 1.5,2mm دارد. از مینی اسکرو به عنوان لنگرگاه در داخل دهان استفاده می شود. مینی اسکرو اغلب در میان ریشه دندانها قرار میگیرد. در برخی موارد نیز ممکن است در سقف دهان استفاده شود. مینی اسکروها به وسیله انواع اتصالات به brace متصل می شوند و سبب حرکت دندانها می گردند.
کافی بودن میزان استخوان، فاصله مناسب از ریشه دندان مجاور از عوامل انتخاب مناطق قرارگیری مینی اسکرو می باشد. با توجه به اینکه ضخامت استخوان در قسمت های مختلف و افراد یکسان نیست، متخصص ارتودنسی باید از نواحی فوق و اینکه ریسک شکست در کدام نواحی کمتر است اطلاع داشته باشد.
ابتدا ناحیه palatal فک بالا بین دندانهای نیش و مولار دوم، در ناحیه باکال فک بالا، بین کانین و مولار به عنوان safe zone در نظر گرفته می شود. و در مورد فک پایین فضای interradicular بین کانین و مولار در نظر گرفته می شود.
مینی اسکروها زمانی که نیاز به یک انکوریج قوی برای حرکت دادن دندان داریم بکار می آیند. در درمان ارتودنسی از مینی اسکرو ها (TADs) برای تقویت انکوریج استفاده می شود. متخصص ارتودنسی با استفاده از کش، هدگیر و قطعات کوچک فلز حرکت دندان ها را کنترل می کند. همچنین این ابزار به متخصص ارتودنسی کمک می کند تا نیرو را در جهت مناسب و مورد نظر خود اعمال کند.
در جراحی های کوچک مینی اسکروها در قالب پیچ های جراحی به طور موقت داخل استخوان فک و لثه قرار می گیرند. سپس تا زمانیکه توسط ارتودنتیست خارج گردند به عنوان انکوریج در محل می مانند. مینی اسکرو در بیمارانی که بعضی دندانهای دائمی را ندارند مورد استفاده قرار می گیرد.
حرکت دندان ها درون استخوان در طی زمان به ما اجازه می دهد دندانها را ارتودنسی کنیم. وقتی ما بین دندانها کش یا کویل قرار می دهیم هر دو متمایل به حرکت هستند. برای اینکه یک متخصص ارتودنسی بتواند برای حرکت دندان یک سیستم نیروی اختصاصی طراحی کند از مینی اسکرو استفاده می کند. این کار اغلب به صورت گروهی (ارتودنسیت، جراح فک و صورت، بیمار) انجام می شود. در این نوع جراحی تمیزی دهان بسیار مهم است.
پس از قرارگیری مینی اسکرو بیمار حال خوبی دارد و می تواند فعالیت های معمول خود را ادامه دهد. مینی اسکرو و بافت لثه اطراف آن باید همیشه تمیز نگه داشته شوند تا از ملتهب شدن لثه و عفونت جلوگیری شود. در اثر گذشت زمان ممکن است مینی اسکرو لق شود و باید از دهان خارج و جایگزین گردد.
با استفاده از مینی اسکرو ارتودنسیت می تواند دندان ها را در جهات مختلف حرکت دهد. در دوره های درمان طولانی لازم است موقعیت مینی اسکرو عوض شود.
میزان موفقیت مینی اسکروها
عوامل موثر در میزان موفقیت مینی اسکروها
فاصله مینی اسکرو با ریشه دندانهای مجاور
تراکم استخوان
محل و زاویه قرار گیری مینی اسکرو
میزان تجربه و مهارت ارتودنسیت
طول و عرض مینی اسکرو
